Wat is je hand nu klein en koud
Je was al nooit zo groot en warm
Nooit zo erg vertrouwd
Je greep verbeten naar het glas
Om te vergeten hoe het was

En ook je oog, zo bleek en dof
Alsof je al bijna niet meer kijkt
Maar ijl bent in het stof
Je gaf nooit erg veel om mij
Maar is alles daarmee dan voorbij?

Je zou nog kunnen praten, nu
Ons niet zo laten staan
Iets wat je voelt, of zo
Je kunt niet zomaar gaan
Kom uit je donkere hol
Scheur je ziel uiteen
Maar je zwijgt
En blijft alleen

Je sprong op tafel met je lied
Ze zongen mee en toen niet meer
Maar dat begreep je niet
Het was de tijd en z'n verraad
En je werd stil en bang en kwaad

Je zou nog kunnen praten, nu
Ons niet zo laten staan
Iets wat je voelt, of zo
Je kunt niet zomaar gaan
Kom uit je donkere hol
Scheur je ziel uiteen
Maar je zwijgt
En blijft alleen

Hoe zal ik zijn als mijn uur komt
Misschien wel net zo uitgewoond
Verduisterd en verstomd
Onder de dekens, op m'n zij
Om me te verbergen, zoals jij

Je zou nog kunnen praten, nu
Ons niet zo laten staan
Iets wat je voelt, of zo
Je kunt niet zomaar gaan
Kom uit je donkere hol
Scheur je ziel uiteen
Maar je zwijgt
En blijft alleen